بیانیه صادره به نام جبهه مشارکت وقتی ناامیدکننده می شود که برخلاف واقعیت های موجود می نویسد روز پیروزی نزدیک است.» 
شبکه ضدانقلابی بالاترین با انتشار مطلب فوق، به تخطئه بیانیه چندی پیش صادره به نام حزب مشارکت پرداخت. بالاترین هرچند تا ماهها، بلوف های سران حزب مشارکت را باور کرده و روی پیروزی آنها شرط بندی کرده بود، اکنون می نویسد: حزب بدون دبیرکل و ادعایی بزرگ. این حزب مدتهاست وجود خارجی ندارد و سؤالی که مطرح می شود این است؛ حزبی سیاسی بدون دبیرکل و اعضای شورای مرکزی که یا در زندان به سر می برند و یا به خارج از کشور پناهنده شده اند و تعدادی نیز احکام سنگین قضایی را مانند شمشیر داموکلس در جیب دارند، براساس کدام تحلیل پیروزی جنبش سبز را نزدیک اعلام کرده است؟ از طرف دیگر سازمان مجاهدین انقلاب نزدیک به حزب مشارکت، مانند این حزب منحل شده است. همچنین شخصیت های موثر دینی و علمی به جز تعدادی انگشت شمار، کی از جنبش سبز دفاع کرده اند. شاید نویسندگان بیانیه مشارکت فراموش کرده اند که تبعات درخواست هاشمی رفسنجانی برای آزادی زندانیان و برخوردی نرمتر با مخالفان هنوز ادامه دارد و رسانه های اصولگرا و مدافعان این طیف، وی را به خاطر این «بی بصیرتی» نبخشیده اند. تحولات ? سال گذشته نشان داده که عملا افرادی مانند سیدمحمد خاتمی و یا سیدحسن خمینی هم نمی توانند نقشی در این میان داشته باشند.
بالاترین می افزاید: از نمایندگان اصلاح طلب مجلس هم که اصطلاحا آبی گرم نمی شود و اصلا نمی توان و نباید انتظار داشت که در بهارستان نمایندگانی حضور داشته باشند که از حقوق معترضان انتخاباتی دفاع کنند. البته نباید بی انصافی کرد که تعداد بسیار کمی از نمایندگان در اولین سال این تحولات به دفاع تلویحی از سران جنبش پرداختند. دفاعی توام با محافظه کاری و تاکید چند باره بر این که اساسا تقلبی در انتخابات صورت نگرفته بود و حرف رهبری فصل الخطاب است و رهبران جنبش دچار توهم بودند اما حاکمیت باید با دقت بیشتری پای حرفهای آنان می نشست و...
بالاترین می نویسد: بیانیه جبهه مشارکت آنجایی ناامیدکننده می شود که بدون ذکر استدلال خاصی نوشته است پیروزی نزدیک است. با کدام پشتوانه؟ کدام حساسیت و حضور مردمی و حتی کورسوی امید؟ آیا حضور ??-?? نفر از فعالین سیاسی در برنامه هایی مانند «روزه سیاسی» در حمایت از بعضی از بازداشت شدگان می تواند امیدوارکننده باشد و یا تجمعات پراکنده و بی برنامه مانند آنچه در ?? بهمن ماه تا دو سه هفته بعدی شاهدش بودیم؟ آیا به صرف امیدوار نگه داشتن عده ای خاص و یا کسانی که مجبور به زندگی در خارج از کشور شده اند می توان ملغمه ای از بشارت دینی و تئوری های عدالت و آزادیخواهانه را باز تولید کرد؟ به نظر می رسد که این حزب فراموش کرده که در حال حاضر برای بسیاری از مردم ایران دغدغه ای به نام «جنبش سبز» و حتی رهبران دربندش وجود ندارد. اگر واقع بینانه نگاه کنیم حکومت در جمع کردن بساط جنبش موفق عمل کرده است. شاهد این مدعا بازداشت چند ماهه سران جنبش و تداوم بازداشت فعالین آن از سوی حاکمیت بدون کمترین واکنشی از سوی شهروندان و حتی دانشگاهها است.